Het verhaal van Dennis

Vertel eens hoe je met ZorgpleinNoord in contact bent gekomen?

“2019 begon voor mij niet zo leuk. Op 2 januari raakte ik werkloos door een faillissement bij het waardetransportbedrijf waarvoor ik werkte. Het laatste halfjaar bracht ik drie à vier keer per dag geld bij oudere mensen en dus kwam ik veel in verzorgingstehuizen. Ik kreeg dan vaak de vraag of ik niet even snel kon helpen, met bijvoorbeeld een steunkous die niet lekker zat. Eigenlijk had ik geen tijd om deze mensen te helpen, maar toch deed ik het. Zo kun je iemand toch niet laten zitten? Toen ik ditzelfde verhaal met het UWV deelde, werd mij gevraagd of ik al eens een baan in zorg en welzijn had overwogen. Er was namelijk scholingsbudget beschikbaar en dus zou ik een opleiding kunnen doen.

Ik werd doorverwezen naar Jidske Oosterkamp van ZorgpleinNoord, die op dat moment ook aanwezig was bij het UWV. Jidske hoorde mijn verhaal aan en zei meteen: jij moet echt iets gaan doen in de zorg.”

“Samen met Jidske zijn we gaan kijken hoe en op wat voor plek in zorg en welzijn ik het beste tot mijn recht zou komen. Omdat een eventuele opleiding al op 1 februari zou starten, was het allemaal erg kort dag. Gelukkig bleef Jidske optimistisch en had ze het volste vertrouwen mij ergens te kunnen plaatsen. En toen was daar De Leyhoeve. Ik schreef een motivatiebrief en een cv en stuurde deze zo snel mogelijk op. Nog dezelfde dag kreeg ik een uitnodiging van De Leyhoeve: ik mocht op sollicitatiegesprek komen! Aan het gesprek hield ik een heel positief gevoel over, en dat bleek wederzijds te zijn. Ik mocht drie dagen meelopen. Het klikte en na deze meeloopdagen kon ik meteen beginnen aan de opleiding Verzorgende IG / Maatschappelijke Zorg.”

Wat was je eerste indruk van De Leyhoeve?

“Overweldigend. Hoe het gebouw is opgezet en ingericht, hoe de zorg wordt verleend en hoe ik ben ontvangen voelt gewoon goed, net als thuiskomen. Het leuke is dat ik hier niet in een gespreid bedje terecht ben gekomen. Voor De Leyhoeve zijn ook nog veel dingen nieuw en daar mogen wij dan over meedenken. Je bouwt samen iets op. Omdat de lijnen hier nog niet in beton zijn gegoten, kun je ze nog eens een andere kant op laten gaan. Daar is ruimte voor.”

Had je vooroordelen over werken in zorg en welzijn?

“Ja, natuurlijk. Als je maar vaak genoeg meemaakt dat een kamer stinkt of er niet genoeg tijd voor een bewoner is, dan krijg je die vanzelf. Onpersoonlijk en afstandelijk, dat vond ik bijvoorbeeld van de zorg die aan mijn oma werd verleend. Gelukkig heb ik mijn beeld inmiddels bij kunnen stellen, want anders was ik dit avontuur niet begonnen.”

Wat maakt werken bij De Leyhoeve zo uniek?

“Bij De Leyhoeve wordt maatwerk geleverd en draait alles om samen. Samen een goed gesprek voeren, samen een boek lezen of bijvoorbeeld samen een wedstrijd van FC Groningen bijwonen. We hebben hier ook het ‘Uurtje Geluk’. Je doneert een uurtje van je eigen vrije tijd aan een bewoner en doet dan iets waar je zelf ook gelukkig van wordt. Als leerling kijk ik welke mensen het echt nodig hebben. We hebben hier bijvoorbeeld een mevrouw die vaak weg wil, naar buiten. In mijn Uurtje Geluk neem ik haar mee voor een ommetje. We lopen dan naar de andere kant van het spoor bij Groningen Europapark en mevrouw komt helemaal tot rust. Dat maakt niet alleen haar dag goed, maar ook die van mijn collega’s en mij.”

Zou je nog terug willen naar een baan in de beveiliging nu je dit eenmaal hebt ervaren?

“Nee, absoluut niet. Ik heb al weinig haren op mijn hoofd, maar geen haar op mijn hoofd die daar aan denkt! Ik heb veel meer rust en energie. Dat merkt mijn gezin ook. Als je hart dus echt bij zorg en welzijn ligt, dan moet je er gewoon voor gaan.”